Wapens

Behalve de «  blote hand »technieken, maakt men in het Shin Gi Tai Kempo eveneens gebruik van een aantal wapens. Hieronder vindt u een onvolledige lijst van verschillende wapens die deel uitmaken van de opleiding als kempoka.

BO 

De bo (Lange Stok 6 voet of 1,80m) is zeker één van de eerste  verdedigingswapens die ontwikkeld is als verdedigingswapen. Dit wapen kan gemakkelijk gebruikt worden voorverschillende doeleinden. Het basisprincipe van deze kunst bestaat erin de kracht te vermeerderen door hiertoe een van de uiteinden van de stok te gebruiken.Op Okinawa, vind men de origine van de bo terug als werktuig “  tenbin “ genoemd. Deze lange stok werd op de schouders gedragen waar men emmers met water of vis aanhing.De uitgevoerde technieken met de Bo werden reeds heel vroeg ontwikkeld, we gaan terug tot in het Heian tijdperk. In 1326, was Okinawa  in drie onafhankelijke koninkrijken verdeeld. Deze verdeling bracht een aantal interne oorlogen mee en dit tot in 1429. Dit was natuurlijk de geschikte periode het ontwikkelen van de krijgskunsten. Tijdens deze periode vele uit China afkomstige krijgskunsten geïmporteerd en aangepast. Rond 1470, werden de wetten veranderd en werden de wapens verboden. Deze periode is synoniem voor de ontwikkeling van de ongewapende krijgskunsten.

Korte stokken: 

De stokken die gebruikt worden in kempo / kenpo zijn korter dan in Kali, Escrima, Arnis. De lengte is ongeveer 50 a 55 cm. De sticks of stokken zijn doorgaans in rotan of in veiligheids rubber.De oorsprong van het gebruik van korte stokken binnen het kempo/ kenpo is moeilijk te achterhalen. Er is sprake dat er door de culturele uitwisseling, het werk van de filipijnse stokken overgenomen werd en mee in het kempo/kenpo systeem ingebracht. De rotan stick of stok werd “ OWAY” genoemd.De andere uitleg is dat er in bepaalde stijlen stoktechnieken uit het Hawaiiaanse Lua of Ku-Laau (Hawaiiaans/ Samoaans stok – en mes vechten) in de stijl ingebracht werden welke dan verder verfijnd en ontwikkeld zijn. Het “Lua” of “Kapu Kuialua” is vooral gekend voor zijn ” bonebreaking” technieken (het breken van beenderen), zijn klauw- en  bijttechnieken ( hand technieken) enz.Vooral in de Hawaiiaanse en Polynesisch getinte kempo / kenpo stijlen vind men deze technieken terug.Het werken met korte stokken laat toe, dat de stokken tussen de armen kunnen draaien, net zoals de kempo / kenpo bewegingen.

Dus beide versies kunnen correct zijn, in het Shin Gi Tai Kempo wordt zowel met één stok als met twee stokken gewerkt.

Buiten zijn normale training, kan de kempoka zich nog verdiepen in het werken met stokken.Daartoe zijn er ook de speciale stok workshops waar hij of zij een stok level 1 of stok level 2 kunnen behalen.

Mes

De eerste messen dateren van ongeveer 25000 jaar geleden, eerst uit steen ( silex) onder een brute vorm. Soms waren ze ook in been gemaakt In deze periode diende het mes zowel als wapen en gereedschap. Sinds het bronzentijdperk worden de messen uit metaal gemaakt en hebben voor de eerste keer een handvat. De Romeinen maakten de eerste lemmeten in staal , juist zoals ze vanaf de Iste eeuw de eerste plooibare messen maakten. In de XIV de eeuw, werden ze vlot gebruikt als vork, en het is wanneer de vork zijn opkomst maakte  dat de messen een afgerond lemmet kregen al naar gelang de behoefte .  De materialen die gebruikt werden voor het vervaardigen van messen evolueerde al naargelang het meesterschap in de métallurgie. Zo werden er in 1921 in deVerenigde Staten  de eerste messen in  Roest vrij staal vervaardigd. De hardheidstechnieken laten toe dat het metaal harder wordt en meer weerstand biedt waardoor de lemmeten fijner en scherper kunnen gemaakt worden. De getande messen doen later hun intrede. Tegenover een individu die gewapend is met een mes , vlucht men het best, maar soms zijn de condities zo dat we er mee moeten kunnen omgaan en dat vluchten geen opportuniteit meer is.
Het oefenen tegen blanke wapens is een van de zwaarste en ingewikkeldste : geen enkele missing is toegelaten. Het Shin Gi Tai Kempo presenteert hier een verdedigingssysteem tegen mes : mes tegen lege handen, mes tegen mes, mes tegen andere wapens.

Het bijzondere aan deze technieken berust erin dat zowel de doeltreffendheid alsook de opéénvolging van technieken dewelke snelheid, reflexen,timing en de educatieve aspecten bevorderd door het werken onder verschillende hoeken en afstanden. Hier ook zoals bij de stokken kan de kempoka speciale workshops volgen en zo een knife (mes) level 1 of 2 worden.

Sai

De Sai is een Traditioneel Japans wapen dat gebruikt werd voor diverse doeleinden, als fruit tang, o m de rijst gaatjes te maken in de rijstvelden enz.; daarna werd hij gebruikt in de Okinawaiaanse krijgskunsten. De Sai lijkt op een drietand, dewelke niet kan snijden maar wel kan steken. Er worden meestal twee sai’s gebruikt, een derde ( als vervangingswapen) werd dikwijls in de gordel gedragen, om eventueel een Sai te vervangen die gebroken is of waar men zou kunnen mee gooien.. Waarschijnlijk is zijn origine te vinden op de Ryü kyü eilanden,die ten zuiden van Japan liggen en waar dit instrument erg in trek was bij de politie van de Shogun ( Edo periode). Het wapen bestaat uit een punt van ongeveer45 cm lang, en twee zijpunten die onder een rechte hoek staan, men kon er een Samoerai mee ontwapenen zonder hem te kwetsen. Dit wapen werd in de gordel (Obi) van de politieagent gedragen, de Sai werd gebruikt bij het blokken van een zwaard waarbij het lemmet tussen de haken geblokt werd en zo overgaan naar een torsie op de pols, of tot het ontwapenen van het zwaard van de Samoerai. De Sai kon ook gebruikt worden om slag-  of steektechnieken uit te voeren  en dit voornamelijk  naar de keel of de abdomen.

Tonfa

De tonfa is een ander landbouwwerktuig dat door de boeren van Okinawa gebruikt werd om h et graan te malen (het is het handvat van de molen die gebruikt werd om het graan te malen). Door de constante conflicten besloot Shimazu ( die over het eiland heerste) uit de Shiazu clan, in 1609 de wapendracht te verbieden op het eiland. De boeren vonden daar iets op en begonnen hun werktuigen te leren gebruiken als wapens. Zo is dan de tonfa ontstaan, een doeltreffend en een zeer efficiënt verdedigingsmiddel is dat zelf nog de dag van vandaag erkend wordt, vraag dit maar even aan de politieagenten van Amerika . Land waar dit wapen door bijna alle politiekorpsen gebruikt wordt. Ook in Europa wordt het wapen door een aantal politie eenheden gebruikt.

De Tonfa bestaat uit twee delen, een lang gedeelte, ( ongeveer 50 a 60 cm, om zodoende de voorarm te beschermen) en een korter gedeelte dat zich ongeveer op 1/3 van de ganse lengte bevind. Dit wapen wordt per paar gebruikt en vraagt een redelijke soepelheid in de polsen om er goede synchronische bewegingen mee te maken. Dit laat toe dat er harde slagtechnieken kunnen gegeven worden.Tevens is de tonfa ook handig bij het blokken en afweren van stoten. Daarna zijn een aantal ingenieuse politiemensen (kobudo beoefenaars) gaan inzien dat dit eventueel wel eens van pas kon komen en zodoende werd de tonfa geherstructureerd.

De tonfa kreeg een andere bekleding licht maar toch schokbestendig, werd iets langer dan de traditionele tonfa enz.Na meerdere tests, werd door de Amerikanen overgegaan naar een polycarbonaat legering, waarna de 60 cm lange tonfa in 1 stuk gegoten werd, en een gewicht van ongeveer 700 gr bekwam. De tonfa vervangt vandaag in een aantal landen de matrak of wapenstok. Te noteren, is dat de politie en interventie eenheden alleen maar 1 tonfa gebruiken, en een aantal specifieke technieken ontwikkeld hebben voor situaties waar zij dagelijks mee geconfronteerd worden.In tegenstelling tot de traditionele krijgskunsten wordt er door de agenten meer gewerkt op het controleren van een situatie, door middel van klemmen , immobilisatie technieken en kleine slagen naar bepaalde zones.

Geef een antwoord